Aangekomen

De warme middagzon brandde als nooit tevoren. Was het zo warm vandaag, of kwam het van de spanning? Met zijn zware trekzak over één schouder baande hij zich een weg door het kamp. Benieuwd wie of wat hij hier allemaal tegen het lijf zou lopen. Maar misschien was het beter eerst zijn gerief op te bergen, aangezien het wel begon door te wegen op zijn schouder. Hij zocht nog even verder en net toen hij de weg aan een langskomende soldaat wou vragen, merkte hij de tenten op. Met een opgeluchte glimlach liep hij naar tent A en ging naar binnen. Hij merkte eerst niemand anders op, echt gekeken had hij nu ook niet. Zocht een slaapplek en legde er zijn tas mee, waarna hij even over zijn schouder wreef. Ah, hij zou het wel gewend worden. Joric had het voordeel dat hij de jaren voordien veel had gefitnessd en dus geen gratemager plankje was.

Een jong meisje liep buiten rond. Ze kwam net terug van de waterput. Ze dacht even aan Brian en zuchtte kort. Ze keek rond en zag toen de adjudant. Ze liep naar hem toe. "Aha Eliana, je vrije tijd is voorbij. Je bent op tijd. Ga maar naar je tent" zei deze kalm tegen haar en ze knikte. Ze liep verder en stapte de tent in. Ze zag de jongen die ze nog niet gezien had. "Hoi" zei ze even kort en ging op haar bed zitten. Ze keek naar haar open knie waar de wonde van ontstoken was. Ze zuchtte en keek kort even naar de jongen. Haar gedachten dwaalden af bij haar verleden en Brian. Ze dacht aan de woorden die hij gesproken had. Ze zuchtte en ging recht op het bed zitten. Ze keek ook even naar de overige wonden en dan naar haar knie. Kut training ook.

Joric schrok even op toen hij iemand hoorde binnenkomen, en tot zijn verbazing was het een meisje. Een niet al te oud bovendien. Ze zei hem vluchtig gedag, waarna ze op haar eigen bed plaats nam. Hij volgde haar even met zijn ogen en knikte toen kort. 'Goedemiddag.' zei hij vriendelijk terug. Net toen hij zich terug op zijn bagage wou richtten, merkte hij haar gewondde knie op en keek haar even vragend aan. 'Te wild geweest tijdens het buiten spelen?' grijnsde hij kort, waarna hij zich toch op zijn bagage richtte.

Eliana keek op en haalde haar schouders even op. "Te hard moeten werken. Bij het net liggen scherpe stenen, dat heb ik nu wel gemerkt" zei ze droogjes en glimlachtte zacht. Ze keek even rond en rekte haar even uit. Ze liet haar knie maar even en keek weer naar de jongen. Bij de volgende training kon ze eens laten zien hoe goed ze het al kon. Dan kon ze hem ook eens zien trainen. Ze grijnsde kort en keek even naar de uitgang en dan weer rustig naar de jongen. "Eliana" stelde ze haar kort voor en keek rustig naar hem.

Een grijns verscheen even op zijn gelaat. Dit meisje leek hem wel een harde. Wat deed ze op deze leeftijd eigenlijk hier? Dat was boven zijn verwachtingen geweest. Een beetje in gedachten verzonken haalde hij zijn belangrijkste materialen uit en borg toen de rest naast zijn bed op. Hij ging zitten en keek de tent rond. Blijkbaar zouden er hier vast nog meerdere mensen slapen. Joric werd echter uit zijn gedachten gehaad toen het meisje zichzelf voorstelde als Eliana. Speciale naam, dacht hij. 'Joric, aangenaam.' besloot hij zichzelf niet anoniem te houden.

Eliana keek hem rustig aan en glimlachtte lichtjes. Ze keek rond en zuchtte even. Ze was moe na de training. Ze had zin om hier gewoon uren, dagen, weken zelfs maanden te blijven liggen. Ze dacht even aan haar ouders en legde haar plat op het bed. Ze legde haar armen onder haar hoofd en ze staarde naar boven. Ze sloot even haar ogen maar al snel keek ze naar het plafond.

'Wat brengt jou hier eigenlijk?' vroeg Joric nieuwsgierig. 'Ik bedoel, je ziet er me nog redelik jong uit.' hij hoopte dat dat niet grof overkwam, al zou hem dat niet veel uitmaken. Of toch.. Het was niet de bedoeling vijanden te maken in zijn eigen kamp. Hij leunde wat achterover op zijn bed en keek terug de tent rond. Best wel ruim, hij had het zich volledig anders voorgesteld. Zijn blik gleed naar buiten. 'Kun je hier eigenlijk gewoon wat gaan rondwandelen of hang ik vast aan dit bed?' vroeg hij rustig terwijl hij naar buiten staarde.

Eliana keek hem aan en zweeg even. "Ik word gedwongen hier aan mee te doen" zei ze zacht en zuchtte even. Ze keek rond en hoorde de woorden. "Vaak heb je na de training vrije tijd, we moeten hier nu zitten tot het eten en dan weer hier" zei ze droogjes en ging weer recht zitten. Ze keek nog even naar haar schaafwonden en richtte haar blauwe ogen weer rustig op hem. Ze haatte het hier nu echt..

Gedwongen? Ging het door zijn hoofd en hij keek verbaasd om naar het meisje. Hoe kon je zo'n jong ding nou dwingen te vechten voor haar leven? Met een verbaasde blik keek hij haar even aan en wendde toen zijn blik af. Hijzelf had eerder een voorkeur gehad voor de Amerikaanse kant, maar hij wou zijn familie nie teleur stellen. Hij zuchtte en stond op. 'Ik ga hier echt niet zitten tot ik wortel schiet.' grijnsde hij en liep naar de ingang van de tent, klaar om even op verkenning te gaan.

Eliana keek hem aan en knikte even. Ze stond op en liep naar hem toe. "Ik ga mee, ik heb geen zin om die adjudant nog eens te zien" zei ze droog en grijnsde lichtjes. Ze keek even rond en dan naar Joric. "Je kiest maar, ik volg wel" zei ze rustig en grijnsde. Ze rekte haar even uit en kraakte haar vingers. Ze grinnikte even en keek hem rustig aan trwijl ze wachtte op wat ze zouden gaan doen.