Eliana keek op en zag Brian. Ze krabbelde overeind en keek even naar de striemen. Ze hoestte bloed op en keek hem aan. "Ze herkennen me niet meer, ze denken alleen dat ik bij het Duitse kamp hoor" zei ze zachtjes en keek even rond. Ze waren de generaal gaan halen en ze kon echt in de problemen komen. Ze zuchtte even en keek weer naar Brian. Ze had geluk dat ze hem al kende, anders was hij haar misschien nu niet aan het helpen. Of wel? Daar had ze nu geen idee over.